Niet alle angst deugt.

‍

Voor de krant DeMorgen kroop Sanne De Clerck in de pen naar aanleiding van de reacties op de vreselijke moord op de zeventienjarige Lisa in Nederland.

Een artikel in de krant over een gruwelijk - maar ook een hoogst uitzonderlijke drama - heeft vandaag meer impact op ons veiligheidsgevoel dan de zogenaamde crime drop die we al sinds de jaren ‘90 kennen.

Elke avond keren in België honderdduizenden jonge vrouwen in hun eentje veilig terug naar huis van hun werk, hun studie of een avondje uit. In een jaar tijd loopt het dus miljoenen keren goed af.Toch zijn veel mensen overtuigd van het tegendeel.

Dat heeft te maken met hoe ons brein werkt: we overschatten het risico op zeldzame, dramatische gebeurtenissen en onderschatten gevaren die minder onvoorspelbaar maar alomtegenwoordig zijn. Verkeersongevallen, partnergeweld of ‘gewoon’ ziekte eisen oneindig meer slachtoffers dan brute geweldenaars zoals de moordenaar van Lisa er één lijkt te zijn.

Angst is een besmettelijk beestje. Vrouwen die mekaar waarschuwen om toch zeker een taxi te nemen, hun live locatie delen met vriendinnen of de sleutelbos in de hand te houden als het donker wordt, versterken onbewust het idee dat de straat ‘s avonds gevaarlijk terrein is. Angst wordt dan een self-fulfilling prophecy: hoe beter en vaker we mekaar waarschuwen, hoe gevaarlijker de wereld lijkt. Voor alle duidelijkheid: (seksueel) geweld, of het nu op mannen of op vrouwen is, is een realiteit. En verdient keihard aangepakt en uitgeroeid te worden. Maar laat ons het de daders niet gunnen om van onze open samenleving een plek te maken waarin geen vrouw nog zonder flinke dosis angst de straat op kan. Dat is niet alleen onwenselijk, maar volgens mij ook onnodig.

‍

Laat de angstcultuur niet gevaarlijker worden dan de straat zelf.